Μ’ ένα όνειρο μεγάλωσε ο Φερεϋντούν από το Χοραμσάρ. Να μάθει γράμματα και να γυρίσει όλον τον κόσμο μ’ ένα ποδήλατο. Κι όταν το σπίτι του βομβαρδίστηκε στον πόλεμο, το μόνο που του απέμεινε ήταν ο πολύχρωμος χαρταετός του. Τον πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε, πέρασε τα σύννεφα, πλησίασε τ’ αστέρια…

Γιατί ένα παιδί από τη μακρινή Περσία να θέλει να φύγει από την πατρίδα του; Πόσο μπορούν οι άνθρωποι ν’ ακούν πάνω από τα κεφάλια τους τρομακτικούς ήχους από αεροπλάνα που σκορπούν το θάνατο με τις δολοφονικές τους βόμβες; Κι όταν το ταξιδι της φυγής είναι αναπόφευκτο, ποιος έχει το δικαίωμα να ορίζει τα όνειρα και τις επιλογές εκείνου που αναζητεί μιαν άλλη πατρίδα; Στην Ελλάδα, τον Φερεϋντούν αγάπησαν και υπερασπίστηκαν οι ποιητές. Γιατί γνώριζαν και κείνοι πως η ζωή είναι το πιο όμορφο ποίημα, το πιο όμορφο ταξίδι…

“…Αφορμή γι’ αυτό το παραμύθι στάθηκε η γνωριμία μου με τον Φερεϋντούν Φαριάντ, τον σπουδαίο ποιητή της Περσίας. Η τύχη το ‘φερε να του πάρω την πρώτη και τελευταία συνέντευξη της ζωής του στην Ελλάδα. Δανείστηκα στο όνομά του για να γράψω μια ιστορία για τον κάθε Φερεϋντούν που αναζητεί έναν καλύτερο κόσμο…”

Γρηγόρης Χαλιακόπουλος