ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ
Μεγάλωσα στο Δουβλίνο και είχα τρέλα με τους δεινόσαυρους. Ο θείος μου μου έδωσε ένα μυστρί που το κουβαλούσα για να μπορέσω να ψάξω για οστά δεινοσαύρων. Μου άρεσαν και οι Muppets και πέρασα μια φάση κατασκευής αεροπλάνων. Από τότε που θυμάμαι ήμουν καλός στο σχέδιο. Μου άρεσαν τα πραγματικά βιβλία με εικόνες και διαγράμματα που μπορούσα να καταλάβω και ελπίζω να κάνω κάποια από τα δικά μου μη μυθιστορήματα σύντομα.

ΩΣ ΕΝΗΛΙΚΟΣ

Μου αρέσει να ταξιδεύω και έχω καταλήξει να δουλεύω σε πολλές διαφορετικές δουλειές σε όλο τον κόσμο. Στο Σαν Φρανσίσκο ήμουν σερβιτόρος, στο Λονδίνο ήμουν «πολυτεχνίτης» στον σιδηροδρομικό σταθμό Paddington (εκεί βρήκαν την αρκούδα Paddington). Στο Χονγκ Κονγκ δίδαξα αγγλικά σε πολύ μικρά παιδιά και στην Ινδία δίδαξα σε μια σχολή τέχνης. Είμαι από την Ιρλανδία με καταγωγή. Στο Χονγκ Κονγκ τα μικρά παιδιά που δίδασκα δεν με καταλάβαιναν πολύ καλά, οπότε για να συνεχίσω να με κοιτούν έπρεπε να κάνω αστείες γκριμάτσες και να ζωγραφίζω στον μαυροπίνακα. Τους διάβασα επίσης πολλά βιβλία αλλά μόνο αυτά με εικόνες για να καταλάβουμε και οι δύο. Αν το βιβλίο ήταν στα κινέζικα, έφτιαξα την ιστορία καθώς πήγαινα. Όσο ήμουν εκεί στο Χονγκ Κονγκ, άρχισα να εικονογραφώ για εφημερίδες και γι’ αυτό κάλεσα τον ιστότοπό μου vegetfriedrice.com. Πέρασα πολύ χρόνο στην Ινδία και το Νεπάλ και με ενδιέφερε να δουλέψω με το Fair Trade. Όταν επέστρεψα στο Λονδίνο άρχισα να συνεργάζομαι με μια μεγάλη εταιρεία που ονομάζεται People Tree. Φτιάχνουν ρούχα και τσάντες και πράγματα, έτσι τους βοήθησα με κάποια σχέδια, με τα κέρδη τους βοηθούν στην κατασκευή σχολείων και νοσοκομείων.

ΩΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ/ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Πάντα ήθελα να κάνω ένα παιδικό βιβλίο. Προσάρμοσα ένα χαριτωμένο πουλάκι που είχα σχεδιάσει για το People Tree και ήθελα να προσπαθήσω να κάνω μια απλή ιστορία για το πουλί που συναντά όλα τα άλλα ζώα στο δάσος. Στην αρχή τον είχα σαν ένα έξυπνο πουλί που έπρεπε να περάσει όλα τα ζώα του δάσους για να πάει από την κορυφή των δέντρων στο βυθό για να ταΐσει. Προσπέρασε έξυπνα ένα φίδι, μια τίγρη και έναν ελέφαντα κ.λπ., αλλά ο αρχισυντάκτης μου και εγώ θέλαμε να είναι πιο φιλικά, οπότε σκέφτηκα να χαθεί και να τους συναντήσω με αυτόν τον τρόπο. Το πουλί τελικά μετατράπηκε σε κουκουβάγια γιατί ήθελα τα μάτια του να είναι μπροστά για να μπορεί να κάνει καλύτερες εκφράσεις του προσώπου. Έτσι το βιβλίο αποδείχθηκε εντελώς διαφορετικό! Αλλά παρόλο που η ιστορία ήταν πολύ διαφορετική, κάποια πράγματα ήθελα να κρατήσω. Ήθελα να είναι λίγο σαν παντομίμα για να μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις “Θα είναι η κουκουβάγια μούμια;”, “Είναι αυτή η κουκουβάγια μούμια;” Είναι τα διασκεδαστικά μέρη για την ανάγνωση βιβλίων με τα παιδιά. Ήθελα επίσης να κρύψω τη μούμια κουκουβάγια σε όλες τις σελίδες, ώστε να προσπαθήσετε να την εντοπίσετε αν την κοιτάξετε προσεκτικά. Το πιο σημαντικό πράγμα που ήθελα ήταν να μπορεί να διαβαστεί χωρίς λόγια, ώστε τα παιδιά να καταλαβαίνουν τα πάντα απλά κοιτάζοντάς το.

ΔΕΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΑΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Ταξιδεύω πολύ, έχω ζήσει και δουλέψει σε πολλές διαφορετικές πόλεις.
Όταν μετακόμισα για πρώτη φορά στο Λονδίνο, ήμουν ο τεχνίτης στο σταθμό Paddington.
Στο Σαν Φρανσίσκο δούλευα σε ένα αμερικανικό εστιατόριο. Το σήμα του ονόματός μου έγραφε “Jesus: Guatamala city”.
Έμεινα στην κάτω κουκέτα σε έναν ξενώνα στο Χονγκ Κονγκ για 6 μήνες.
Στο Χονγκ Κονγκ ήμουν δάσκαλος πολύ μικρών παιδιών για ένα χρόνο. Δίδαξα τέχνη και θέατρο.
Άρχισα να εικονογραφώ ενώ ήμουν στο Χονγκ Κονγκ και γι’ αυτό κάλεσα τον ιστότοπό μου vegetablefriedrice.com
Έζησα στο Κατμαντού για 6 μήνες για να εργαστώ σε έργα δίκαιου εμπορίου και βοήθησα στη δημιουργία του Pecha Kucha Kathmandu.
Νομίζω ότι το Νεπάλ είναι η πιο όμορφη χώρα στον κόσμο.
Το βιβλίο μου A Bit Lost κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα Κορεάτικα και το έφτιαξα στη Σεούλ.
Φτιάχνω και χαλιά!