Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός. Θεωρείται ο πατέρας του αρχαίου μύθου και ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας Οι πληροφορίες για τη ζωή του δεν είναι ακριβείς και ξεκάθαρες, πολλοί μάλιστα δεν πιστεύουν ότι ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Η γέννησή του τοποθετείται τον 7ο αιώνα π. Χ. και, όπως ακριβώς και με τον Όμηρο, τον «διεκδικούν» πολλές πόλεις και χώρες όπως η Φρυγία, η Σάμος, η Θράκη, οι Σάρδεις, η Αίγυπτος.
Η καταγωγή του ήταν ταπεινή και, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν πολύ άσχημος αλλά παράλληλα και ευφυέστατος. Παρότι όσο ζούσε ήταν δούλος, οι Αθηναίοι τού έστησαν αργότερα ανδριάντα για να τον τιμήσουν.
Οι αφηγήσεις του Αισώπου ήταν, αρχικά, όλες προφορικές και μεταδίδονταν στόμα με στόμα. Οι μύθοι του, εξαιρετικά σύντομοι, απλοί και διδακτικοί, αντλούν τα θέματά τους από την καθημερινή ζωή και τη φύση, και έχουν τη μορφή διαλόγων. Πρωταγωνιστές τους είναι, συνήθως, ζώα, στα οποία απέδιδε ανθρώπινη ομιλία και πράξεις, αλλά υπάρχουν και άλλοι με ανθρώπους ή θεούς. Για πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν σε μία συλλογή, τους Αισώπειους μύθους, τον 4ο αιώνα π. Χ. από τον Δημήτριο Φαληρέα.